از توضیح المسائل تا تفریح المسائل
میرحسین و همسرش در این ۱۲ سال حصر از تخفیفاتی که شامل حالشان می‌شود استفاده نکرده‌اند، اما آقای کروبی گاهی به مهمانی می‌رود. اخیراً خبرش بود که ایشان به منزل آقای کرباسچی رفته و فیلمش بود که برای بیماران اسلام آرزوی سلامت کرد و بیماران ادیان دیگر را به امان خدا سپرد. در همینجا آقای کروبی برای سلامت بیمار حاضر در مجلس (آقای علی حکمت، روزنامه نگار) پنج بار آیه «امن یجیب» خواند.
پرسشی که آن روز برای من تکرار شد این است که قدرت و جادوی نهفته در این دعاها و آیه‌های مذهبی چقدر است که بعضی آنها را باید تکرار کرد تا کار کند. آگر آقای کروبی چهار تا امن یجیب خوانده بود، آیا مقداری از بیماری شخص در او باقی می‌ماند؟
کتاب «تفریح المسائل» را که از روی توضیح المسائل آقای خمینی می‌نوشتم (می‌سرودم)، بسیار جاها توصیه به تکرار دعاها دیدم:
مسأله ۱۱۲۲-.... ۳۴ مرتبه «اللّٰهُ اکبَرُ» بعد ۳۳ مرتبه «الحَمْدُ للّٰهِ» بعد از آن ۳۳مرتبه «سُبْحانَ اللّٰهِ» و می‌شود «سُبْحانَ اللّٰهِ» را پیش از «الحَمْدُ للّٰهِ» گفت ولی بهتر است بعد از «الحَمْدُ للّٰهِ» گفته شود.
مسأله ۱۵۴۴- .... هر کدام که به احتیاط نزدیک‌تر است به آن عمل کند مثلاً اگر وظیفۀ میت گفتن سه مرتبه تسبیحات اربعه بوده و تکلیف او یک مرتبه است، سه مرتبه بگوید. (از جنازه هم توقع عربی خواندن دارند.)
مسأله ۱۳۶۹- مستحب است مسافر بعد از هر نمازی که شکسته می‌خواند سی مرتبه بگوید: «سُبْحانَ اللّٰهِ وَالحَمْدُ للّٰهِ وَلاٰ الهَ الّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ اکْبَر». و در تعقیب این سه نماز شصت مرتبه بگوید. . . . . . . . . .
مسأله ۱۱۲۳- مستحب است بعد از نماز، سجدۀ شکر نماید و همین قدر که پیشانی را به قصد شکر بر زمین بگذارد کافی است، ولی بهتر است صد مرتبه یا سه مرتبه یا یک مرتبه «شُکْراً للّٰهِ» یا «شُکْراً» یا «عَفْواً» بگوید. (جای چانه باقی گذاشته.)
نمی‌خواهم در امور مذهبی دخالت کنم و فتوا بدهم، ولی همینطوری دوستانه به علمای دین و حضرت صاحب زمان که حضور دارند و ظهور ندارند پیشنهاد می‌کنم این‌ها را یک-کاسه‌اش کنند و به قول کامپیوترچی‌ها «رزولوشن» ِ این اوراد و ادعیه و آیات را بالا ببرند که یکی‌اش کار چند تا را بکند. مؤمنین امروز که مثل مسلمانان ۱۴۰۰ پیش بیکار نیستند. اداره دارند، کارگاه دارند، دکان و کسب و کار دارند. مقاله باید بنویسند! سی و سه مرتبه و شصت مرتبه یعنی چه؟ اگر دعا، دعاست و خدا، خداست، در خانه اگر کس است، یک امن یجیب بس است.
حالا آقای دکتر کروبی اگر در علم پزشکی دخالت می‌کند، بیکار است. هرچه بیشتر امن یجیب بخواند دیرتر از خانه کرباسچی می‌برندش به حصر. ولی بقیه که علاف خدا و پیغمبر و ائمه و آخوند نیستند که هی بخوانند و بگویند و تکرار کنند و تازه حسابش را هم داشته باشند که یک‌وقت کم و زیاد نخوانند و پس و پیش نگویند که مثلاً بواسیر مریض توی لوزالمعده‌اش نرود! (این مثال، مربوط به دعاهای پزشکی است.)
البته در مواردی که تکرار و تکثر را سودی مترتب است (جمله را باش!) این محکم کاری ها اشکالی ندارد و خیلی هم خوب است: مثلاً مستحب است به ده نفر غذا بدهد یا چهار تا گوسفند به نذر امام قربانی کند. این را یک مسلمان مؤمن و معتقد با رغبت انجام می‌دهد. مرحوم زنده یاد اصغر قاتل که به پسربچه‌های معصوم تجاوز می‌کرد و سرشان را می‌برید در سال ۱۳۱۳ پای چوبه دار گفته بود:
«در صورت آزادی، دو گوسفند برای قربانی نذر خواهم کرد.» (ویکی پدیا – دانشنامه آزاد)
در بذل و بخشش احکام مذهبی و خرافات دینی، این فرق قاتل بروجردی است با آیت‌الله کروبی.
***
حالا که اینطور شد، کتاب «تفریح المسائل» اینجاست.
